Ibn Hammad (historian)
Ibn Hammad | |
|---|---|
ابن حماد | |
| Born | 1153 |
| Died | 1230 |
| Occupation(s) | Historian, qadi, scholar |
| Era | Post-classical history |
| Notable work |
|
| Arabic name | |
| Personal (Ism) | Shams al-Dīn |
| Patronymic (Nasab) | Abu ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Ḥammād ibn ʿĪsā ibn ʿAbī Bakr al-Ṣanhāj̲ī |
| Teknonymic (Kunya) | ʾAbū ʿAbd Allāh |
| Epithet (Laqab) | Ibn Ḥamād |
Abu ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAlī ibn Ḥammād ibn ʿĪsā ibn ʿAbī Bakr al-Ṣanhāj̲ī, known as Ibn Ḥammād (Arabic: ابن حماد) or Ibn Ḥamādu (1153/54–1230 / AH 548–628), was a medieval Berber qadi and historian, author of a chronicle on the Fatimid caliphs in the Maghreb, known as Akhbar muluk bani Ubayd wa-siratuhum ("account of the kings of the house of Ubaid and their deeds"), written in 1220 / AH 617. He was related to the Banu Hammad and a native of a village near their Qal'a.